Sadece oturuyordum… Sadece oturmayı öğrenecek kadar büyümüş olmama, “Ne düşünüyor bu kadar, hiç sıkılmıyor mu?”…
Kategori: Öykü
“Mavi!” diye düşündü, elleri yıllara meydan okuyan kırışıklıklarıyla hâlâ kalem tutan şair. Saatlerdir üzerine gömüldüğü…
Kış mevsiminin kendini adam akıllı göstermeye başladığı zamanlardı. Keskin soğuk çatlatıncaya kadar yakaladığı her eli…
Son gelen yolcuyla kapanan kapı -gitme vakti- düşüncesinin zihinlere yerleşme anı. Koltuk rahat mıydı, oturdum…
Bu sabah temelimde bir kırılma hissettim, şaşırdım. Kırılacak bir parçam kalmadı sanıyordum. Dünyadan tamamen silindim,…
“Uyanıyor! Anne uyanıyor! Uyandı!” diye sevinç çığlığı atan ince bir sesle, genç bir kadın sesiyle…
Yataktan indi, parmaklarının ucuna basa basa yüzünü yıkamaya gitti. Ve şimdi benim odama doğru geliyor.…
Kadir, başını otobüsün camına yaslayarak yolu seyre dalmış bir haldeydi. Yolculuk ona hep hüzün getirirdi…
Muzaffer her gece olduğu gibi duvarları havasızlıktan kabaran evine bu gece de geç geldi. Alışık…
Yılın en karanlık ve en uzun gecesiydi. Karanlığın ışığa yenildiği bu gecede buram buram kar…
Darağacı Sanat 