Betimlemeler | Hayal Kırıklığı

Seni sevmek, çocukken masmavi bir gökyüzünün altında kırmızı kapılı, tüten bacalı bir evin bahçesinde rengarenk çiçeklerin açtığı yeşil çimenlerin üzerinde el ele tutuşan gülen yüzlü bebekler çizdiğim resmin tam ortasından yırtılması gibiydi. Geri yapıştırsam da o resmi, eskisi kadar mutlu görünmeyeceklerdi gülen yüzlü bebeklerim.

Hatice Işıktaş

İşte karşısında duruyordu. Önce bakmaya çekindi. Sonra onun kalbinin kapısını gözleriyle iki kez tıkladı. Hislerini hafif aralanan kapıdan içeri kaydırdı. Kimsecikler yoktu. Usulca seslendi. Cevap yoktu. Yanlış bir evde olduğunu anladı. Dışarı çıkmak için kapıya yöneldi. Evden çıkar çıkmaz ellerinden düşen tomurcuklar ufalanıp gitti. Yutkundu ve ilerledi.

Uğur Ünen

Büyük bir heyecanla beklemeyi tattığın ne varsa sonu artık hüsrandır. Hareket etme kabiliyetin elinden alınmıştır. Dibe vurmuşsundur. Vurgun yemiş, sinirlerin bir süreliğine felç olmuştur. Beyninin içindeki tüm bildiklerinin silindiği, ellerinin boş kaldığı o an. Bir bitiş. Bir son. Yeniden başlamak için unutamayacağın bir başlangıç noktası.

Zeynep Koca

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.