2
NİSVİYYET!..
–Çiçeklere–
Bir çiçek… belki bir firişte-i nûr…
Refref-i bâl-i pür-sürûdundan;
O şemîm-i şegaf-füzûdundan,
Süzülür mevce mevce, aşk u sürûr!..
Nazlı bir zehre… belki bir zanbak…
Cünbüş-i şûh-ı yâl ü bâliyle;
O semâvî hırâm-ı nâziyle;
Bitecek sanki… mahvolup gidecek!..
Sâf bir nazra… bir ümmîd-i muhâl…
Ma’nî-i hüsn-i âsümânîsi,
Kalb-i handân-ı bî-karârÎSİ,
Mübhemiyyetle hem-sürûd·ı visâl…
Evet, ey hande-i ezel-perrân
Ey kadınlık hayâli, ey sevdâ,
Öyle oldukça mübhem-i ma’nâ,
Pey-i nûrunda titreşir bu hayâl!..
(Mecmua-yı Edebiye, 10.10.1901)