YED-i NİSEVİYYET
–Nâzım Nazmî Bey’e–
O nesc-i şuh u nezîhinde sanki nûr-ı seher,
Bütün tezehhür-i hüsniyle parlaşır, gülüşür…
Muhabbetin ezelî şi’r-i nâbı işve eder;
O lems-i hâr ü samîminde… Oh! Dûr-â-dûr!..
Harîr-i hilkati şefkat, garâm ü sâfiyyet;
Evet, o el ki şemâminde yek-ser rîh-i bahâr,
Bütün o ıtr-ı garamiyle, zî-temevvüc-i nûr;
Bütün esir ü ziyâsiyle hande-ver her bâr.
Evet, o şi’r-i mutarrâ ki hatf-ı mübtesimi,
Saçar mehâsine bir nağme-i esîr-i hayât
O nazlı zühre, o dilber neşide-i ezelî,
Ki hissi aşk u safâdır ki rûhu hep hevesât!..
Semâ-yı gam-ı hayâtın, o, ufk-ı hüznünde,
O, bir sitâre, o bir mihr-i şûh u sevdâ-kâr;
O el ki şi’r-i hafâsiyle mâtem-i beşerî,
Gumûm-ı kalbini şefkatle mahveder, ovalar…
(Mecmua-yı Edebiye, 05.09.1901)
Darağacı Sanat 