Sevgi geçirmeyen nefretten yelekler
Kelimeler teşekkürü temsil etmiyor hiç
Tırmandığım merdiven göğe çıkacak değil
Avazım çıkmadığı kadar ağlıyorum
Göz gözü görmez olmuş
Kan damlıyor yarınlardan
Basamaklara bırakıyorum nefesimi
Rüzgâra bırakıyorum ayak izlerimi
Benden sonra geleceklere yolu açtığım yok
Bileklerimde kırmızı çizgiler
Aklımda yarını olmayan düşler
Rüyalarımda görürüm hep uçurumdan düştüğümü
Bir çocuk korkusu uzanıyor geçmişten
Yüreğimin orta yerinde depremler oluyor
Gözlerimi açtığımda karanlığa uyanıyorum
Görüyorum uçurumdan düşmediğimi
Bir çocuk masumiyeti uzansa da geçmişten
Aldığım yaşlar yüzünden karanlığa bulanıyorum
Huzura perçinlenmiş kızıl bulutlar
Kelimeler özgürlüğü fısıldamıyor hiç
Sesim adres bilmez bir avare, kayıp
Çiçekler birbirine düşman olmuş
Can damlıyor yapraklarından
Yeşile bırakıyorum nefesimi
Fısıldıyorum terk eden dünlere
Benden sonra geleceklere yolu açtığım yok
Gözlerimde bir sis perdesi
Aklımda yarına çıkamayan düşler
Çağla Fulya
Darağacı Sanat 