İçimde bir hüzün, bir sevda, bir umut… Bilinmezliğe doğru doğruldum yatağımdan, tüm duyguların içine saklandığı bir labirentin ortasında hissediyorum kendimi. İçimde ne varsa, labirente kuşbakışımda görebiliyorum. Bir dağın zirvesinde bulutlara uzanabilecek kadar yakın ama, dokunamayacak kadar uzak olmak gibi… Aklıma gelen tüm kullanılmamış sözcükler telefonun çalmasıyla kaçıştılar. Anneannemdi arayan, arkadaşları gelecekmiş, beni de yardım etmem için çağırıyordu. İçimdeki vicdan ve yardım etme hissi labirentte kalmış olmalı, canım gitmek istemiyor; yaşlı, sıkıntılı, umutsuz bir sürü yaşlı kadın çocuklarını ve gelinlerini çekiştirecekler gün boyu, canım istemiyor… Sırtımdan belime doğru uzanan ağrı ve bıkkınlık hissi ile kalktım yerimden, dakikalarca gereksiz ve boş gözlerle gardırobun içine baktıktan sonra en olmayacak kıyafeti giyerek çıktım evden.
Özlem Girgin