Kızgınsın. Kırgınsın. Biliyorum, yorgunsun da. Pişmanlık ise en ağır cezalardan biri omuzlarında. Eziliyorsun altında, bu hissettiklerinin. Nefesin boğazında takılı kalıyor, bazen ise aldığın her nefes ciğerlerine batıyor. İnan bana biliyorum. Ama bardağın boş tarafına bakmayı denedin mi?
Yarınlarına gözyaşı bıraktı giderken belki de. Umutlarını çalıp yanına almadı, onları parçaladı. Yarım kalmaya yüz tutmuş her hikâyenin verilmiş ancak tutulmamış sözleri vardır. O, verilen sözlerin bile boynunu bükük bıraktı. Ama inan bana bunları yapmakla kalmadı.
Sana yaşamayı öğretti, farkında mısın? Sana acı çekmeyi öğretti, haklısın ama acı çekebilmenin büyük lüks olduğunu biliyor musun? Aşkı tatmayan sayısız yürek var ve farkında bile olmadıkları içlerindeki koca boşluğu asla dolduramayacaklar. Hiç hissedemediğini düşün. İçin sisli bir gökyüzü olurdu. Yaprak kıpırdamazdı dallarına, çiçeklerin açmaz ve güneşin göz kırpmazdı. Mutsuzken için sisli bir gökyüzünden daha berbat olabilir ama inan bana yağmur çok güzeldir. Sonrası ya gökkuşağı, ya da ıslanan toprağın temiz kokusu.
Hiçbir şey hissedemediğini düşün. Oysa hissedebildiğin sürece insansın. Sana insan olmayı öğretti. Dizlerin kanarken yürümeyi, kendi yaralarını iyi etmeyi öğretti. Ağla. Hiç utanma, ağla. Gözyaşlarınla yıka kendini. Güneşin üzerine doğduğu sayısız gecenin sabahını gözyaşlarınla karşıla gerekirse. Bırak içinde şimşekler çaksın, o kara bulutlar birbiriyle kavga etsin. Bırak yağmurun yağsın, için dolsun hatta taşsın. Bir gün muhakkak gökkuşağı gökyüzünü süsleyecek ve sen yağmuruna şükredeceksin çünkü her felaket gelirken peşinde sayısız güzel şeyi de getirir. Belki geç gelir ama muhakkak gelir.
Bardağın dolu tarafını bırak, biraz da boş tarafına bak. Eğer bardak paramparça oldu diyorsan da tüm parçaları tek tek toparla ve bardağı eski haline getirmeye çalış. Biliyorum, üzerinde çatlaklar olacak. Bardak asla eskisi gibi olmayacak ama o hâlâ bardak, sen hâlâ sen.
Çağla Fulya
Darağacı Sanat 