Yine kış,
Yine şems-i mesâda, âh, o bakış;
Yine yollarda serserî dolaşan
Âşiyânsız tuyûr-ı pür-nâliş…
Tehî kalan ovalar
Sükût eder sanılır mevsimin gumûmiyle;
Harâb olan sarı yollarda kalmamış ne gelen,
Ne giden,
Şimdi yalnız kavâfil-i evrâk
Mütemâdî sürüklenir bir uzak
Ufk-ı pür-ıztırâb ü nevmîde.
Yine kış, yine kış,
Bütün emelleri bir ağlayan duman sarmış…
(Musavver Muhit, 17.12.1908)
Göl Saatleri, 1921