–O gülen gözlere–
Pür-hande leyâlin –bütün âvâre ve berrak–
Seyyâle-i eshârı nigâhından uçarken;
Sen, ey güzelim, rûhumu rûhunla öperken,
Rûhumdan uçar rûhuna bir bûse-i müştâk!
Rûhumdan uçar rûhuna; meshûf u gürizân
Bir hande-i ma’sûmesi bir tıfl-ı garâmın;
Bir tıfl-ı garâmın ki olur şi’r-i nigâhın;
Her lâhzada üstünde emel-bâr ü nigehbân!..
Ey her emelim, her elemim, hiss ü hayâlim
Oldukça senin öylece aşkınla müheyyic;
Kalbimde söner giryelerim, renc ü melâlim…
Her lahnımı bir bûse-i gül-reng ü münevver
Bir sîne-i sevdâ ile âfâka fısıldar
Yazdıkça senin aşk-ı nezîhinle müheyyic!..
(Mecmua-yı Edebiye, 30.01.1902)
Darağacı Sanat 