Hali bitkin refahın
Aynalarda eksik yansımam
Yarınlarım yaralarımın arasından sızıyor
Bakıyorum kendime
Göremiyorum safi zarar
Bir yokluk ki zenginliğe düşman
Eksiğim çoktu, başka sordum neyim var
Ayaklarımın altına bulutları seren bir pencere
Hani bazıları aynı evde doğup büyür
Veda ediyorum çocuk gelip çocuk gittiğim eve
Boyumca hüzünlerim, gökkubbeye uzanamaz
Az çoktan üstünmüş, yere düştüğümde anladım
Dizlerim bere içinde kaldığında
Bir kaldırıma oturdum, bekledim uzunca
Arabalar ardı ardına geçiyordu
Sokakta çocuk sesleri, içimde deli bekleyiş
Geçen her arabada acıyan dizlerimle ayağa kalktım
Çoğu zaman gelmedi beklediğim
Bazen geldi beklediğim
Beklerken tutamadım zamanı, saçlarım uzadı
Boyumca hüzünlerim gökkubeye değin uzandı
Şimdi attığım adımlar daha büyük
Yine de…
Hani bazıları aynı evde doğup büyür
Veda ediyorum çocuk gelip çocuk gittiğim eve
Aynı yerde büyümemenin hüznü deler güvenimi
Bir kaldırımda bekliyorum saatlerce, günlerce, sessizce
Çağla Fulya
Darağacı Sanat 