Ne yapsam arda kalıyorum yirmi yedi
Yılları topluyorum yılların ardından
Hırpa suratıma yeni bir çizik
Ömür tutanağında anafor
İlkin ürkek bir çocuğun ilk masalından
Dökülen usulca yaşamak seçeneği
Sonrası, kalmayan anlamı haykırarak ölmenin
Binlerce yüz yüzerken ruhumu
Açık denizin teninden
Saat yirmi yedi sularında
Fikrimin leşini buluyor şair denen yabancı
Sıkışıp kalıyor her şey lekeli bir küreye
Her şey kimsesiz
Ardımı kolluyorum
Tıka basa uçurum
Kaçtığım her gelecek kıskıvrak maktul
Ciğerimde son soluğu düşlem cambazının
Ne sevgilinin kezzap nefesi
Ne toz olan dostlukların veda sahnesi
Bırakır peşimi
Yer gök ıssız liman yirmi yedi
Kendinden düşüp düşüp kendine çarpılmak
Ardımda imzalar ellerimi
Sönen mumun şamdanından
Sızıyor yüzüme sarı gülüm
Vasiyetim kırık aynada yirmi yedi
Ardım önüm ölü gölüm
Bugün benim boğum günüm
Fatih Selvi