Yorgun Sayfalar

Elini eteğini çekmiş bahar dizelerimden ne zaman

Yer göğü inletmiş, bulutlar sessiz

Çok uzaktan bir kıyamet kopuyor kulağımda

Eğerini sıkı bağlamamış bir süvari,

Çarpıyor yüreği ıssız çayırlarda

Mürekkebim parmaklarımı öpmüştür ne zaman

Gizli saklı yaşamalar ki kalmış eksik yarım

Yas tutuyor sayfalarım, kelimelerim arafta

Sanki elimi uzatsam tutacak gibiyim

Soğuk bir yatakta yalnız üşümenin

Bozuk yazılarımı halının altına süpürmüştüm ne zaman

Hangi kelime nereye gelmeli bilmiyorum

Sayfalarım yorgun ve boynu bükük denizin

Elinde bir kancayla yanıma çöker sessizlik

Gitmesini istediğim tek eksiğim

çağla fulya

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.