Yorgun Sayfalar

Elini eteğini çekmiş bahar dizelerimden ne zaman

Yer göğü inletmiş, bulutlar sessiz

Çok uzaktan bir kıyamet kopuyor kulağımda

Eğerini sıkı bağlamamış bir süvari,

Çarpıyor yüreği ıssız çayırlarda

Mürekkebim parmaklarımı öpmüştür ne zaman

Gizli saklı yaşamalar ki kalmış eksik yarım

Yas tutuyor sayfalarım, kelimelerim arafta

Sanki elimi uzatsam tutacak gibiyim

Soğuk bir yatakta yalnız üşümenin

Bozuk yazılarımı halının altına süpürmüştüm ne zaman

Hangi kelime nereye gelmeli bilmiyorum

Sayfalarım yorgun ve boynu bükük denizin

Elinde bir kancayla yanıma çöker sessizlik

Gitmesini istediğim tek eksiğim

çağla fulya

Yorum bırakın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.