Pencereye Konan Kar Tanesi

Küçük şeylerde aramalıydı insan mutluluğu

Oysa küçülmüştü dünya bir avuç içine sığacak kadar

Ne bir bardak çaya karışan bir ahbabın hasbihalında 

Ne de artık kırk gün bile sürmeyen bir kahvenin hatırında

Yoldan geçen bir yabancının verdiği selamı bile kalmışken bir maskenin ardında

Küçük şeylerde aramalıydı insan mutluluğu

Ne iş dönüşü bir tebessümle açılan kapıda

Ne çocuk cıvıltısında ne eş dırdırında

Ne de dört lira olmuş taze ekmek kokusunda 

Yakındakiler uzak, uzaktakiler yakınken

Altı inçlik bir ekranın ardında

Dostluklar kurulur oldu klavyenin tuşlarında

Oysa küçük şeylerde aramalıydı insan mutluluğu

Siyah bir örtüyle kaplanırken Dünya

Karanlık kalplerin gölgesinde

Küçük şeylerde aramalıydı insan mutluluğu

Dalından kopan bir yaprağın özgürce savruluşunda mesela

Ya da pencereye konan bir kar tanesinin 

Nazlı ışığında 

hatice ışıktaş

Yorum bırakın

Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.