Çoktan

Yalnızlıktı beni tanıyan beni anlayan
Penceremin kenarından baktığım, geçen bir manzara gibiyim
Çoktan bıraktım kendimi artık kendim değilim
Çoktan silmiştim sildiğim dediğim her şeyin yalan olduğu gerçeğini bilen biriyim
Ben çoktan yalnızlığın sevdiği biriyim
Ellerim bir kalem bizi yazıyor
Birinde beni diğerinde yalnızlığı biliyorum
Çoktan bitmiş bir kitabım
Rafımda toz tutuyorum
Hüzünlü bir gözle sıcak bir el bekliyorum
Ama yalnızlıktan başka neyim kalmış artık bakamıyorum
Çoktan kaybolmuşum yalnızlığın soğuk kollarında kendimi kandırıyorum
Beni arıyorsa yalnızlığa sor biliyorsun ondan başka bir şey bilmiyorum.

Taha Lale