Aydın’lık Bir Şiir

Kuştüyü bulutlar uçuşuyorlar

Ardı sıra geçiyorum
Aydınlığı bulmak için
Aydınlık
Uzak değil biliyorum
Yiten gözlerimizden doğan karanlık bekçisi kadar

Koşuşturmaca içindeki çocukların aydınlık mutluluğunu anımsatan oyunlardan geçiyorum
Silikleşen kızıl güzün gök mavisi hüznü içimi doldururken
Hâlâ onu arıyorum

Arayışlarım sıklaştıkça yorgunluğa düşüyorum
Ve onu
Sormadan bulamayacağımı anladığımdan
İniveriyorum dipsiz maviliklerden
Adımı soruyorlar soy Adımı  pasaport ve vizeden bahsediyorlar
Dillerini anlamıyorum eksik sözcükler var  parmaklarımda
AYDINLIK
Her dilde aynıdır
Oysa harfleri çok uzak birbirlerine

Uçmak için kanatlarım olmadığından uzayıveriyorum
Arkası sözcük dolu yarınlara
Aydınlık arıyorum aydınlığımı
Öyle uzakta
Unutuncaya değin kendimi

Fuat Mecnun