Gri gökyüzü altında hafif ve sakin adımlarla yürüyorum. Arkamda gölgem, uzunca beni takip ediyor. Bedenim sakin ve yavaş olduğu halde hislerim bambaşka yerde. Şimdilik birinin sırtına atılmış bir hançer gibi öylece duruyor. Acı, ağrı vermeden öylece durup ruhumu kanatıyor. Yavaşça sırtından süzülen kanlar benim ellerime damlıyor. Ellerim kan içinde ama hiçbir şey yapmıyorum. Hislerimi çekip almamın bir yolu yok. Ruhum sönene dek orada kalmaya devam edecek. Bedenim ise bu süre zarfında cam gibi kesecek. Hemen yanında olduğum deniz bugün çok kızgın. Havaya uyup sinirle kendini ileri atmaya çalışıyor. Küçük su damlacıklarının toprakla buluşmasına az bir zaman kaldı.
Ece Bozkurt