Milli mücadele başarıyla sonuçlanmış, işgal halindeyken viraneye dönen şehirlere Türk ordusu yeniden girmişti. Her şehirde bir coşku var, her şehirde bir sevinç… Halk, askerlerini bağrına basıyor. Türk ordusu Hasan Tahsin’in ilk mermiyi attığı İzmir’e giriyor. Her yer virane, her yer yangın yeri… Evler, barakalar, çiftlikler yanmış. Büyükbaş ve küçükbaş hayvanlar yanmış. Halk perişan olmuş. İşte Türk ordusu bu yangın yerine İzmir’e yeniden girerken bu ordunun içerisinde bir komutan var. Bir köşede içten içe ağlıyor. O komutan milli mücadelede I. İnönü ve II. İnönü Muharebelerinde, Sakarya Meydan Muharebesinde ve Büyük Taarruzda çok önemli vazifeler üstlenen İsmet Paşa’dan başkası değil. Milli mücadelenin bu büyük komutanı bir köşede ağlıyor. Çünkü kendisi İzmir doğumludur. O yangın yerini görünce, çocukluğunun ve hatıralarının yandığını görünce bu büyük komutan ağlamasın da ne yapsın?
Milli mücadelenin Başkomutanı Mustafa Kemal Paşa’nın da yüreği kan ağlıyor. Ama o her zaman olduğu gibi yine umutlu gelecekten… “Toros Dağlarında bir Türkmen çadırında duman tüttüğü müddetçe umut vardır.” diyor. Ne kadar manidar değil mi? Bir milletin umudu olan lider, umudu bu sözlerle açıklıyor…
Ülke olarak çok zor günlerden geçiyoruz. Çığlık çığlığa yanıyor güzel ülkem… Ormanlarımız yanıyor, hayvanlarımız yanıyor, Hatıralarımız yanıyor hatıralarımız. Duygusal bir travma içerisindeyiz. Bazen gördüğümüz bir video, bazen tek bir fotoğraf karesi bizi ağlatıyor. Orman yangınlarıyla uyanıyoruz, kadın cinayetleriyle uyuyoruz… Bugün Milli mücadele yok ama istiklalimiz için hâlâ psikolojik işgal altındayız. Peki bu işgalden nasıl kurtulacağız? Tek çare var: Daha fazla Cumhuriyete sarılarak, Atatürk’ü daha iyi anlayarak, Toros dağlarındaki o tek Türkmen çadırında tüten dumanın umudumuz olduğunu unutmayarak. Bu işgal de biter… Geldikleri gibi giderler… Belki ağlarız hatıralar yanarken… Ama asla unutmayız: Cumhuriyetin umudu yeni hatıralar biriktirmeye değer…
Orçun Gül
Darağacı Sanat 