Yaşadığımız sakin ve küçük kasabaya sonradan gelen, kalbimi avuçlarının içine alan bir adama âşık olmuştum yıllar önce. Efe Nedim’di adı ama ben ona hep Efendi derdim kendi kendime.
Liseye kaydolmak için babamla gittiğimizde görmüştüm onu, kardeşinin kaydı için gelmişti o da. Babamla ayak üstü sohbet ederlerken, kendimi ona bakmaktan alamamıştım. Gözlerime, aklıma ve kalbime kazınan ilk anılar o zamana ait.
Haziran sayısında yer alan bu öykünün tamamını okumak için tıklayınız.
Esra Barın
Darağacı Sanat 