nakaratlar arasında kaybolduğum çok oldu
Yolumu unuttuğumda başa sardıklarım da oldu
Ama her şarkıda tekrar kaybolmanın mutluluğu
Ve hüznün harman olduğu sözler arasındaki uçurum
Hepsinde bir ben gömdüm bir de sen
Ve bir ben vardı hiç kimsenin bilmediği bir de sen
Ve yüreğe sığanlar arasında kaybolan sözlerin içinde geçenler
Satırların kustuğu gözlerin yağlarla temizlediği yazılar
Ve hepsinde okuyanlar senin ruhunu işlediğimi anlamadılar
İplik gibi ruhunu işlediğim her saniyede tekrar hatırladın
Biriktirdiğin acıların kumbarana sığmadığını
Ve ellerinin yalnızlığın kollarına sarıldığını
Üzülme yine yalnızlık da yalnızdı
Ve bu soyut ikilemde yine yalnız kalan ellerimi bu satırların sözleriyle doldurdum
Yarın ne getirir bilmem ama bugün senin acını gördüm
Ve satırlar arasında onları sakladım
Anlatamadıklarını hiç anlatamadığın o sözleri
Seninle beraber gömdüm
Belki bir gün unutulunca satırlar seni hatırlatır bu insanlara
taha lale