Özgür olmak isteyen bir ruhu
Kafese sokan elleri seven yalnız bir çocuk
Anlamadığı onca şey arasında korkakça bakan gözleri
Ve titreyen elleri arasında sevilmeyi istemesi
Ama o çocuğa acımayan zamanın yıktığı yıllar
Ve göğsündeki sızının arttığı dakikalar
Sözlerin ne kadar anlamsız olduğunu anlar
Ve kulaklığından başına vuran şarkının sesini açar
Ne kadar içine attığını fark eden gözleri
İçindekileri yağmurun arasındaki damlalara döker
Ve söz konusu olan özgür ruhu içindeki labirente sokar
Çıkışları kendi elleriyle yok eder
Ve durakta beklediği trenin içinde onca insanın içinde
Öldüğünü gizler sessiz ve hissizce
Sadece şarkının notaları bilir kalbine işlenenleri.
taha lale
