Evin sensiz..
Halbuki geçtiğim yollar aynı hiç değişmedi…
Ağaçlar olduğu yerde, rüzgârla dans etmekte.
Kendime sordum “Nedir peki şimdi farkı, gözünde ne değişti?
Neden üzer seni rüzgârın esişi, yolların rengi…
Bilemezdim acımı şiirlerime döküp, yaramı kendim saracağımı…
Seninle aynı havayı solumamanın vermiş olduğu acıyı..
Sen mi bizi bıraktın, biz mi seni?
Elini tutsam yine… baksam sana… sarılsam boynuna…
Çeksem kokunu içime, ciğerlerime doya doya.
Yalan dünyanın sevinci de, hicranı da son bulmaz
Sensizliğin vermiş olduğu acı biliyorum son bulmaz
Evin sessiz… sensiz,
bir çift ayakkabı kaldı kapıda.
Rabbim sana gönderdim emanetini,
Senden iyi bakan olmaz…
sema ışıktaş
Darağacı Sanat 