III
Bütün biziın’çündür
Nükuş-ı encüm-i vahdetle işlenen bir tül
Gibi üstünde titreyen bu semâ;
Gecenin dallarında şimdi açan
Bu kamer,
Bu altın gül…
Bütün bizim’çündür
Ne varsa aşk ile bî-dâr-ı ra’şe, ya nâim,
Ne varsa âit olan leyl-i hande-me’nûse,
Sana âit lebimdeki bûse,
Lebinin sürh-i bî-zevâli benim.
(Servet-i Fünûn, 29.09.1910)
Göl Saatleri, 1921