Bu dört şi’ri mimâr Celâl Bey’e ithâf ediyorum.
Boğdum, sükûn-ı kahr ile, aşk-ı muhâlimin
Vahdet-güzîn-i kalbim olan yâr-ı lâlini;
Açmış o yerde kîn-i beşer şâhbâlini
Bekler tulû-ı nahsını şems-i mezâlimin.
Kırdım meh ü nücûmunu ufk-ı leyâlimin;
Gördüm semâlarımda cünûnun hilâlini;
Sildim zekâ-yı hâr ü alîlin suâlini
Nakş-ı girift-i sîm ü zerinden hayâlimin.
Uzlet-serâ-yı samt ü gurûrumda münferid,
Yalnız sadâ-yı kalbime münkad ü mu’tekid,
Zulmetlerin kudûmunu ben şimdi isterim!
Ezvâk-ı gayz u kîn ile mestîdedir serim;
Hûnumda zehr-i nûr-ı gurûb etmiş inhilâl,
Mezceylemiş zalâmını yeldâma infiâl.
(Servet-i Fünûn, 02.06.1910)
Göl Saatleri, 1921
Darağacı Sanat 