Vedanın kolay olanı var mı? Varsa da bu onu sahici bir veda yapar mı? Her veda yeni bir başlangıç sayılıyor ama sayılmak öyle olduğu anlamına gelmiyor. Bir şeye son verdikten sonra bitti dediği şeyin gölgesinde devam eder insan, kendi gölgesini fark edene dek.
Ölmeyecekmiş gibi yaşamak çoğunlukla yadırganır ama hiç gitmeyecekmiş ya da git denmeyecekmiş gibi bağlanmanın eşine az rastlanılır. İnanması güç, büyülü bir hayale inandırılınca, elde edilmesi güç olanları mümkün kılmak bir yerden sonra olağanlaşır ve tam o anda şapkadan çıkan elveda büyünün aldatmaca olduğunu acı acı haykırır.
Her veda, yabancılaşmadır bir nevi. Düşünürken bakadaldığı tavan yahut sevinciyle titrettiği zemin, çivisini sıktığı sandalye, kusurunu kapadığı masa ve cömertçe harcadığı onca zaman… artık onun olmadığını anladığı an, kuru bir vedaya bile yabancılaşır insan.
Agâh Ensar Can
Darağacı Sanat 