Sessiz şehrin ışıkları örtülmüş geceye
Her sokak başında kırık bir neşe
Oysa kim sorsa yarının ertesidir umut
Kimsesizliğin resmi gözyaşlarıyla süslü
Elimde tuttuğum yosunlu bir çerçeve
Yine kuru yapraklar yerleri okşuyor
Bir kâbus ki güneş bir türlü doğmuyor
Tozla süslü geleceğimin rafları
Bir hengâmenin göbeğinde çığlık atıyorum
Duymuyor kimse, kulakları tıkalı
Çağla Fulya
Darağacı Sanat 