Bir elma ki nefes hayat ağacında
Kâh yeşil kâh sarı kâh kırmızı
Kimi zaman taze kimi zaman olgun
Ama hep yorgun
Esince bir rüzgâr ansızın
Ha düştü… ha düşecek elbet bir gün
Ama bugün ama yarın karışacak
Toprağa
Bir avuç toprak ki ömür mahşerde
Bir tartıda
Kâh kır kâh koyu kâh kızıl
Kimi zaman çorak kimi zaman ıslak
Ama hep suya hasret
Yağarsa rahmet çiçekler yetişecek
Üzerinde rengarenk
Yağmazsa…
Ebedi kuraklık
Hatice Işıktaş