12.11.2022
Sevgili Günlük,
Bugün yine terli uyandım. Terin üstüne gelen üşümenin sıcak hissi esir aldı bedenimi. Üşüntüyü üzerimden attığımda geçen yarım saatlik bölümde şaşırtıcı bir şekilde kendini unutturan boğaz ağrım yeniden ortaya çıktı. Günden güne bunun geçeceğine olan inancımı yitirmeye başladım. Bu nasıl bir sızıdır!
Test yaptırmamanın sağladığı bir imkan da belki covid değildir düşüncesi ama bu ağrı daha öncekilere pek benzemiyor.
Bir an önce kahvaltı yapıp antibiyotiğe sarıldım. 1-2 saat sonra biraz daha dayanılabilir hale geldi ağrı. 2 gün önce ağrıdan yiyemediğim nar kâsesine yöneldim. Narı yuttuğumda boğazıma değen o asit resmen kıvrandırmıştı beni. Dün de devam etmeye çalışmış, başaramamıştım. Bugün ise küflendiğini gördüm. İçim yandı!
Korona günlerimi Mehmet Ali Birand belgeselleri izleyerek geçiriyorum. 28 Şubat ile sondan başladığım bu diziye 27 Mayıs ile başa dönerek devam etmiştim. Hastalık sızlanmalarıma da 12 Mart eşlik ediyor. Cehalet erdemdir diyorlardı ya haklılarmış. Söve söve iniyorum yakın tarihin merdivenlerini.
İktidar sevdalısı bir ordu ile bu zamanlara iyi geldiğimizi düşünüyorum o dönemleri izlerken. Zira sevgili Birand’ın “Ordu rahatsız.” sözünden sıtkım sıyrılmış durumda.
Akşama doğru sevgili günlük, sevdiğimden bir telefon aldım. Dün göremeyeceğim için mutsuz uyumuş, bugüne de mutsuz uyanmıştım ama o ömrümde bir günü daha mutsuz kapatmama razı olmayıp penceremin altına gelmişti. Onu görmek ne büyük nimet, yanına inememek ne büyük hezimet.
Günün sonunda, her ne kadar keyfim ve enerjim yerinde olsa da yer yatağım çok yatmaktan çukurlaştığı için gerginim.
Servet Eren
Darağacı Sanat 