Yaşam ve Anlam

Montaigne

Bugünlerde çoğu insanın –özellikle de gençlerin– üstüne düşündükleri bir konu oldu yaşam. Yaşamın ne olduğu, anlamı ve nasıl yaşanması gerektiği düşünmeden edemiyor insan. Özellikle de gelişen son olaylarla.

Yaşam bize verilmiş bir nimet mi yoksa bela mı? Çok düşünüyorum. Hep düşünüyorum. Fakat konu buraya geldi mi bir tıkanmadır beni alıyor. Çocukken yaşamın bir nimet olduğunu düşünürdüm –ki çocuklar için yaşam bir nimettir– Büyüdükçe sorumluluğun ve uyman gereken kuralların artmasıyla bunun bir nimet olduğu düşüncesinden uzaklaştım.  Teknolojinin ilerlemesiyle tüm dünyanın insanın cebime girmesi, mutluluğumuza gölge düşürmesi, dolayısıyla da yaşamımızı sorgulamamıza neden oldu.

Yaşam şartlarının her gün daha kötüye doğru gitmesi insanlarda bir bunalmaya, bıkkınlığa ve yorgunluğa neden oluyor. Artık insan yataktan kalkmak için bir sebep bulamıyor. Çünkü bu ağır yaşam şartları insanın umudunu da beraberinde alıp götürüyor.  “Umutsuz insan hiçtir.” Yaşamın geldiği noktada umut etmek başlı başına bir anlamdır bence.  Albert Camus, yaşamın anlamsız olduğunu fakat yaşamaya değer olduğunu söyler. Ona göre yaşamak bile başlı başına bir başkaldırmadır yaşama. Anlamsız olduğunu bile bile yaşarsa insan daha mı az acı çeker, üzüntü duyar?

Uzunca bir zaman sonra yeni yeni anladığım bir şey varsa yaşamı, yaşamın anlamını sorgulamamaktan yaşamaktır. Bu yaşam bizden önce de vardı bizden sonra da kaldığı yerden devam edecek. Biz yaşamı anlamaya çalışırken yaşam elimizden kayıp gidiyor. Bu yaşamda anlamın olmadığını kavradığımdan beri beni yaşamda tutan anlamsız yaşama yüklediğim kendi anlamlarımdır. Benim için bilgi, bir şey öğrenmek, okumak, bu yaşamdaki en değerli şeylerden biri; bir diğeri ise sevdiklerimle vakit geçirmek, sonuncusu da yazmak.  Ben yaşamı, yaşamımı bunlarla, değerli gördüklerimle doldurarak anlamlı kılıyorum. Çünkü yaşamda anlam budur.

Senin için yaşam ve anlam ne?

Sabahattin Orhan