Kokar burcu burcu toprağı
Memleketimin çok uzaklardan
Tırmanırken bulutlara
Bir kutu içinde soğuk tenim
Sığmazdı hudutlara bir zamanlar
Hayallerim
Oysa bir avuç içine sığıyormuş her şey
Semâya açılan eller yabancı şimdi
Yolumu bekleyenler ilk defa üzgün
Çöker bir ağırlık üzerime bir ikindinin kerahetinde
Uzanırım sere serpe sırtımı verip Anadolu’ya
Ilık bir rüzgâr eser güneyden
Serilirken Bozkır üzerime iyice mayışırım
Dönüp dolaşıp geldim işte
Yine anadan üryan
Hiçbir yere ait olamadan
Ve bir daha gitmemek üzere
Hatice Işıktaş