Mülaki

Kokar burcu burcu toprağı
Memleketimin çok uzaklardan
Tırmanırken bulutlara
Bir kutu içinde soğuk tenim
Sığmazdı hudutlara bir zamanlar
Hayallerim

Oysa bir avuç içine sığıyormuş her şey
Semâya açılan eller yabancı şimdi
Yolumu bekleyenler ilk defa üzgün

Çöker bir ağırlık üzerime bir ikindinin kerahetinde
Uzanırım sere serpe sırtımı verip Anadolu’ya
Ilık bir rüzgâr eser güneyden
Serilirken Bozkır üzerime iyice mayışırım

Dönüp dolaşıp geldim işte
Yine anadan üryan
Hiçbir yere ait olamadan
Ve bir daha gitmemek üzere

Hatice Işıktaş

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.