23.07.2022
Sevgili Günlük!
Uzun zaman oldu, farkındayım ve anlat desen, bilmem ki nereden başlarım… Çok fazla şey oldu. Hayatım yeniden başladı desem yeridir. Aldığım nefese değer vermeyi öğrenmiştim hayattan ilk önce. Şimdilerde sanırsın tüm nefesler benim. Sanki rüzgar benim için esiyor da önceden alamadığım tüm nefesleri bana savuruyor.
Yaşayabiliyorum artık anlayacağın. Yazıyor musun dersen yazıyorum elbet. Başka ne gelir ki elimden? Fakat bunca zaman sana niye yazmadım, ben de bilmiyorum. Belki bir arayıştaydım yine seninle konuşurken ve sonunda buldum, o yüzden benden oldun. Peki şimdi niye yazıyorsun dersen, yine yeni bir yola çıkıyorum derim. Yol bitmez ben de, biliyorsun çok okuyan bilir, çok gezen bulur. Şu aralar her ikisiyim. İlhan Berk’in Enis Batur’a yazdığı mektupları okudum en son. Nasıl imrendim anlatamam. Enis Batur üzerine hiç okuma yapmadım şu ana kadar, bir tek Kara Mizah Antojisi’ni okudum. Fakat Sevgili İlhan Berk’in mektuplarından gördüğüm kadarıyla benzer buldum kendimi ona. Yaşımız ve uğraşımız. İmrendiğimse benim İlhan Berk gibi bir mektup arkadaşımın olmaması.
Yahu Enis deli edersin adamı!
Son zamanlarda kendimi yenilemenin yolunu ararken buna biraz kapı araladığımı hissediyorum. Şiir ya da deneme yazarken daha önce de kullandığım kelimeleri kullandığımı fark ettiğim gibi kendimle kavgaya tutuşuyorum. Sanırım kavgamın şiddeti büyüdükçe o kapıdan geçebileceğim.
Senle aramıza mesafe koyduktan sonra Yüz Yüze diye yeni bir köşeye başladım. Matbu sayıda yer aldı. Sevdiğim ve sevgimden eleştiremediğimi düşündüğüm sanatçılarla yüzleşiyorum bu köşede. İlk şairim Orhan Veli’ydi. Zaten başka kim olabilirdi ki?
İkinci sayıya yazıyı yetiştiremedim, yayıncıyla papaz olduk. Kısmet Güz’e artık.
Bir de roman çıkardım, tepkiler fena değil.
Günün Sonunda, bıraktığın gibi değilim Sevgili Günlük. Daha iyi biri olmaya çabalıyorum. Kalemi kutusuna değil, sayfanın arasında bırakıyorum. Yine görüşeceğiz.
Servet Eren
Darağacı Sanat 