Nermin gözlerini pencereden ayırdı ve kolundaki saate baktı. Yaklaşık iki saattir anlamsız ve amaçsızca o pencereden dışarıya bakıyordu. Kardeşi dün ölmüştü. Sanırım dün ölmüştü. Hayatında ilk kez tecrübe ettiği, ölen birisini izleme eyleminin yok ettiği zaman kavramının içerisinde Nermin artık bedenen vardı ama ruhen yoktu. Bugün kız kardeşinin cenazesi vardı ve nerede olduğunu bilmediği ancak navigasyonla gidebileceği bir şehir mezarlığına gömülecekti. Aslında bir metropol mezarlığına…
Orçun Gül