Ne kaldı geriye, ne yapmalıydım bundan sonra? Kapana kısılmış bedenimin çaresizliğini taşırken ne yapacağımı bilmiyordum. Öyle bir yorgunum ki, yerimden kalkıp hayatı yaşamak bile zor geliyor. Hayatı yaşamak… Bir yerde saplanıp kaldığım bu dünyada nasıl devam edip yaşayabilirdim? Kaderin oyunu diyorum, bazen de yaşamaya değer bir şey bulamadığımdandır, demekten kendimi alıkoyamıyorum. Bomboş geçirdiğim zamanın koynunda öylece duruyordum. Zaman, bir daha geri gelmemeye yemin ederek geçmeye devam ediyordu. Sadece bakıyordum, sadece bakıyordum…
Ece Bozkurt