-Sana gelmeyelim buraya demiştim…
Öfkeyle mi çıktı ağzımdan, gücenmişlik mi burukluk mu var içinde kurduğum bu cümlenin, bilmiyorum. Aslında uzun zamandır özenle bazı cümleleri hiç kurmuyorum. İçimde devrimle gelen bu yeni, yabancı alfabeyi söküp atmıştım. Evvel zaman içinde kalbur saman içinde öğrencilerime tanıttığım, öğretmek için çırpındığım bu alfabenin kaldırılışını hatırlıyorum az biraz. O günü daha bir zorlasam ötesine geçerim ama yapmıyorum.Ölenin ardından acısının hiç dinmeyeceğini bilen ama cenaze gününü puslu, gri bir havaya emanet eden insanlar gibi. Emanet edilen silik hava, hiçbir zaman ihanet etmez, insanoğlu zorlamazsa. İşte buna güvenerek az biraz hatırlıyorum, berraklaştırmadan…
İrem Özdemir