Sevmelerin hangi türlüsü yanaşabilir şimdi hüzünlü gözlere
Hissetmeyi arzularken boşluğa düşenlere şimdi kim yardım edebilir
Sıcaklık arayan elleri itilmişken onların sonsuz kere
Şimdi kimler yaslanacak bir omuz olabilir ağlayan gözlerine
Gülüşlerinde çiçekler açarken bilmezlermiş onlar toy olduklarını
Düşünmezlermiş ihanetin sevdalıları ayıracağını
Peşi sıra koşarlarken yaşamın ardından
Fark etmemiş kimseler yaşam suyunu içmeyi unuttuklarını
Kıymeti bilinmeyen sevdaların yükü taşınır şimdi o omuzlarda
Geçmişin küskünlüğü ağırlanır durur soluk mavi rüyalarda
Kendi kendine kızmalar sürdürürken sessiz baskısını
Sevmeye gücü yetmeyenler atmaya devam ederler bencil kahkahalarını
Oysa gerçek görebildiğin kadar netmiş
Masumiyetin kadarmış kötülüğü reddedişlerin
Kabul edemiyorsan elini tuttuklarının gerçek yüzünü
Hayat öğretirmiş sana dost sandıklarınla değil yalnız yürüdüğünü
Ayşete Yavaş
Darağacı Sanat 