İki kanadım da birden kırıldı bugün
Gülüp geçememek ve ağlayamamak
arasında bir mahşerde
Bir taş ki kelimelerin
Çocuk!
Boyundan büyük
Kurşundan ağır
Oturdu içimin en iç köşesine
Nefes alamıyorum
Boynu bükülen harelerinde
Hatice Yılmaz Işıktaş
Soldu tebessümlerim
Soldu gözlerime ektiğim çiçekler
Yaralı bir güvercin gibi titrerken
Sen kanayan kanatlarımın altında
Sarıp sarmaladım sadece
Sımsıkıca…
Çünkü anne kucağı diye bir yer vardı
Bu dünyada
Bütün yaraların iyileştiği
Darağacı Sanat 