Vaktiyle bir büyüğüm, hayatın içine karışıp yolumu çizmeye başladığımda doğaya, insana ve hatta eşyaya olan bakış açımın değişeceğini söylemişti. Haklı çıktı. Gördüklerim bana yetmiyordu ya da ilgimi çekmiyordu. Ötesini arzuluyordum. Gözün de göremediği şeyler vardı ve ancak şiir, gözün de göremediği şeyleri görebilirdi. Hayata şiir gerçekliğinden baktığımda anladım. Şiir tüm ayrımları birleştiriyordu. Şiir, his ve düşünceyi barıştırıyordu.
Bir su birikintisine bastığımda canının yandığını görmem şiirden.
Agâh Ensar Can