Kaybedilen Dünler

İsli bir gecenin ortasındayım şimdi
Avuçlarımdan düşen yağmurlar benim eserim

Huysuz, yaşlı bir kadın var aynada
Elinde taşımakta zorlandığı bir fincan
Gözlerinde yılların yorgunluğu
Kar dokunmuş saçlarına, ensesinde toplu
Gözlerinde yılların acı veren uğultusu

Dört tarafı öfkeyle çevrili yalnızlığım
Şimdi elimi uzatsam galip gelir karanlık
Kulaklarımı sağır ediyor sessizlik
Kaybedilen dünlerin esaretinde
Bir izbe mezarlığın arifesindeyim

Çok değil, biraz ötede eksilttiklerim
Damla damla dökülmüş yere incilerim
Bir zafer ki bu yalnız ben mağrur
Kuruyan dudaklarım bir damla suya muhtaç
Geri dönüşü olmayan bir yolun gölgesindeyim

Çağla Fulya

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Twitter resmi

Twitter hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.