Bir sonbahar günüydü gelişin bana
Bu yüzdendi belki çiçek açmadan
hep yaprak döküşümüz
Aldandık rengine güz güneşinin
Takılıp serin bir rüzgârın peşine
Uzanırız sandık şavkın saç tellerine
Oysa kaçınılmazdı yere düşüşümüz
Sen kızılca ben solgun
Serildik gölgesine bir bulutun
Sen zahirde pişman
Ben evvelden yorgun
Zamansızdı gelişin bana
Apansızdı gidişin
Bir sonbahar gününün yarınında
Boğulduk damlalarında güz yağmurunun
Hatice Işıktaş