Kitledin gözünü de ruhunu da. Kim nereye çağırsa gitmezsin, ses edenlere de ses etmezsin artık. Kendini kendine kitler, dışarıyı içeri alamazsın. Dışarıyı içeri almak önce en güzeliymiş gibi gelir yapılanların, sonra kendini bizzat koca ağızlı vahşinin ağzına yem olarak koyduğuna bakarsın aval aval. Yem olmak bile ürkütmeyebilir de, kendine yaptığın şey diken diken eder tüylerini. İşte bu yüzden almazsın dışarıyı, içeriye artık. Ayaz da esse, sıcak da üflese, bahar da gelse aralamazsın bile kapını. Dünyadan bihaber başka bir gezegeni boylarsın. Sürpriz, burada da rehbersizsin.
İrem Özdemir