“Hastanenin bir köşesinde ölmeyi beklerken ruhum içimden çekilmiş gibi. Uzun zamandır bu odada hapis hayatı yaşarken her geçen gün daha da yok olmuştum. Yaşamaya devam ettiğimi sadece makinalardan çıkan seslerden anlıyordum. Yürüyebildiğim, rahatça nefes aldığım bu odanın her bir köşesinde simam oradan oraya geziyor. Günlüğüme dalmış bir şekilde yan tarafımda duran masada hızlıca yaşadıklarımı yazarken büyük bir heyecanla günlüğüme anlatıyorum. Ne kadar her gün bunu yapsam da içimdeki heyecan asla sönmedi.
Ece Bozkurt
Darağacı Sanat 