eşzamanlı dünyalarda yaşasaydık bile
ben yine bulurdum seni
sevmek için
kucak kucak
çokça mevsimler değişmezdi orada belki
hem sevgimiz çoğalırdı şehirler küçüldükçe
yaşamamız aralıklı
şu an tam hatıralarını göremeyeceğim kadar uzakta kalınca benden
kalıveririm ortasında ıssızlığın
bir ihtimal gelir konar omzuna göç mevsiminden
tutunmak isterim sımsıkı tutunmak ona
bir umut belki kanatlanmasına engel olur kuşunun gönül
ben ona tutunurum
bir yorgun paltonun askılığa dağınık tutunuşu gibi
belki de ihtimal bir ihtimali doğurur güneşin doğuş vaktinde sıcacık
mehtaba mehtap ışığına demir atmış düş
uyanır düşlerinden
eski hesaplar tutuşur gelip oturur baş köşeye
mazi hülyalarının bıkkınlık veren anlatışı burada kendini belli eder.
serzeniş etmek beyhude dil-i aşk-ı hatıra tutuşur ey maşuka
ihtimal gelecek otobüse bindi, bekledim gelmedi, beklemekten cayamadım bekledim
böyleydi seni sevmek vazgeçemenin yaklaşımsız ihtimali
hatırı sayılır sevmekti beklemek
Fuat Mecnun