Sevmek bu kadar ağır mıymış yüreklerde?
Yoksa biz miyiz yoran, deva arayarak her derde?
Hastalık mıydı, yorgunluk mu seni böyle ağlatan?
Ne olurdu biraz daha erken gelsen veyahut hiç gitmesen
Sarar şimdi simaları, kaybolmuş umudun gölgesi
Yüreğimin prangası eskimiş, sükut olmuş gözlerimde sen
Beklemek; yaşayarak, duyarak anıların sesini
Ne olurdu biraz daha sevsen veyahut hiç bitmesen
Şimdi sana yönelir, seni bekler, seni söylerim
Aslı Çetinkaya
Kalmasa da gecelerimde yıldızlarım ve Ay’ım
Sabah doğan Güneş’im olursun diye
Ben sen gelmesen de yine seni beklerim
Ne olurdu biraz daha erken doğsan veyahut hiç batmasan!…