Sevgisiz Gözler

Bakışlar vardı huzur dolu

Bir ev vardı kalbinde ona yer verdiğin

Ama çoktan terk edildiğini anlamadan

Öfkeyle yanıp tutuşmuştu

İnsanı bitiren kendisine olan öfkesiydi

Ve o öfkeyi sevdiğine karşı değil kendisine yöneltmesiydi

Verdiği sevgiyi yakıp yıkanlara olan isyanıydı

Ama düğümlenen sözleri arasındaki basit isyanıydı bütün hayatı

Kaç kere ölmüştür seven insan sevgisiz gözlere bakarken

Kaç kere ölmüştür insan aşk için çabalayıp hiçbir şey istemezken

Sevmek için nedene gerek yokken kalbi kırmak neden

Hayat bir serüvendir sonu belli olmayan şeylerle dolu olan

Kaybettiklerimizle dolu olan

Üzerimde kalan bu yükü kabullenen yine bu kalp her insanda olan

Taha Lale