Üzerime Sinen Kokun

Sessiz bir Temmuz
İlk haftanın son günü
Çeyrek asıra üç var
Avuçlarımda kendi emeklerim
Onunkilere katıyorum
Yüzündeki bir tebessüme muhtaç
Saklı kalmış dudağının kenarında
Bir öpüşe muhtaç

Saçlarım örtüyor tenini
Sesler karışıyor birbirine
Kim nerede başlıyor?
Kim nerede bitiyor?
Her bir kareye ılık rüzgâr çarpıyor
Bir bütün olmanın ahengi
Sanki ipekten bir çarşaf

Uçurumun yamacında gözlerine bakıyorum
Fısıltılar duyuyorum, sanki çok uzaktan
Sesler duyuyorum, oldukça derinden
Ve en derinlerime çarpan…
Hissediyorum
Tenimi okşayan ılık rüzgârı
Kıyıma vuran dalgaları
Uçurumdan atlayacağımı…
Biliyorum

Eşiğe yaklaştığım her nefeste
Gözlerine bakıyorum
Zaman yok
Başkaları yok
Bedenim düşüyor boşluğa
Sana sımsıkı tutunuyorum

Sıcacık bir Temmuz
İlk haftanın son günü
Üzerime sinen kokun
Uykuya dalmama beş var

Çağla FULYA

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.