Şair olmak istemem, çünkü kelimelerle aram açılır. Sözün gücüne sığınırım, kelimeleri hafifliklerine ve ağırlıklarına göre tartmaya, ayırmaya, seçmeye koyulurum. O zaman bazı kelimelerle birlikte anılmaya başlarım. O kelimeler ki dünyanın en masum, en duru, en sıradan hallerini gösterseler bile, “Şair Ben’in” eline düştüklerinde kaçınılmaz bir farklılık, benzersizlik ve üslup için yan yana gelmeye başlarlar. Haksızlık ederim onlara, taraf tutacağımdan korkarım. Onların kimini çok tekrarlarım, kimini az, kimini sustururum, kimini çığlığa dönüştürürüm, kimini bağışlar, kimini yargılar, kimini süründürür, kimini uçururum. Şair olmak istemiyorum çünkü kelimeleri seviyorum.
haydar ergülen ile şiir üzerine, hece dergisi, kasım 2003.
