Bariz

Yıllardır süren bir sis

Aklımdan gitmeyen soluk beniz

Penceremden dökülen deniz

Şu boğulacak gibi olan his

Reçetelerde yazan, yalnız perhiz

Bağırıyor düşüncelerim epey tiz

Elimin altında her daim bir valiz

Bırakmıyor peşimi o ‘kara’ iz.

Üstüme geliyor duvarlar, hepsi pis

Prangadan kaçan kanlı bir diz

En önde seyirciler, onlar da siz!

Kalkıyorlar ayağa, suretleri nefis

Tutuyorlar beni yine gecikmesiz

Dökülüyor dudağımdan sözcükler…

Hepsi epey kifayetsiz

Önümde yine uzun bir dehliz

Savruluyorum devinimsiz!

Sisin içinden doğuyorum aciz

Oluyorum birden bire aziz.

Boğuluyorum, üst üste faiz

Karardan çıkıyor yine bir kriz.

Şiirin bana anımsattığı

Açık bir dille gayet bariz.

şimal yanpınar