Gözyaşlarım sevgilere boğuldu
Hayali hatıralarımla
Ve düştü ansızın
Sokağa beyaz örtü
Tüten sözcüklerden ne ara uzaklaşmıştık
Donmuş yağmurlar yağıyor yeryüzünden göğe
Güneşi sırtlamış bulutlar sıcacıkken
Hasret kalınmış yaşlarla ben deniz
Üşütmüşüm soğuk algınlığım insandan gelme
Hâlbuki yağıyor da güneş karanlıklara
İnsanlar mutsuz neden mutsuz
Umutsuz
Donmuş yağmurlar yağıyor yeryüzünden göğe
Bir martı gözleri durmaz gözler parmaklarımı
Düşlerim besler umutlarımı
Sözcükler ama atmadan edemez yalanlarını
Hele gün görmüş mevsimler uzaklaşırken
Donmuş yağmurlar yağıyor yeryüzünden göğe
Yeni bir hayatla açardım gözlerimi
Yepyeni bir hayata
Kucaklardım henüz doğmamış günlerimi
Ve unutulmuş her lahza da düşünürdüm seni
Ve anılar eklerdim düşlerime senden
Seni sevmenin hazzı esriklerle hâlim düşkün
Düştüm düşmez düşlerden düşlere atlarken
Muhtemelen bir intihar sayılabilirdi bu
Ölümüm
Eğer yeniden doğmuyor olsaydım
Ve her dalgınlık biraz dargın gelir bana
Donmuş yağmurlar yağıyor yeryüzünden göğe
Umut hastası olduğum anlaşılıyor
Umutsuz kalıntı gibi üstüme yağıyor
Beklemezken beklenebilirdi
Donmuş yağmurlar yağıyor yeryüzünden göğe
Gökyüzü maviliğine bakmayı unutuvermişim
Ve hiç hissetmemişim ihtiyacını
İhtiyaç mıydı, nasıl olabilir bu
Göğe bakmazken duyulur duyulmaz bir ses
Sesten gelen bir karınca anımsatıyor bana
Dünyanın diğer yarısında yaşayanların
gökyüzünde yürüdüğünü
Donmuş yağmurlar yağıyor yeryüzünden göğe
fuad mecnun
One thought