Ebabil – Orhan Veli Kanık

Alıp içinde sesler uçuşan bu akşamdan

Hafızamı bir deniz kıyısına çeken yol,

Aydınlık rüyaların peşine düşen gondol

Mavi bir denizde yüzer gibi yanan şamdan

Tuşların üstünde karanlığın heyulâsı

Ve birden kalbe çırpınışlar veren hâtıra.

Çekmede beni saadet dolu dünyalara

Mine parmaklarında sedalaşan hulyası.

Sıyrılmadan gözlerimden yıllarca geceler

Ve yalnız kalmada bir yaza râm olan sahil,

Uçuşmada gökyüzünde bir sürü ebabil:

Sevgimi ve hasretimi ebedî kılan yer.

Açık pancurlarından seslerin dökülüşü..

Bir göl mü ürpermede ruhun uzaklarında?

En yakın sevgiyi duymayan dudaklarında

Her yaşayıştan daha güzel olan gülüşü.

Ilık gölgelerde uyutup düşünceleri

Beyaz etekler ile bana göründüğü an

Ve kapıları yeşil sabahlara açılan

Sıcak tahayyüllerle dolu yaz geceleri.

Renkli fanusların altında doğan dünyası,

Omuzlarında ay ışığından örgülerle

Eklenmede içime hasret kaldığım yerle

Mine parmaklarında sadalaşan hulyası.

varlık yayınları, 1936.

Bir Cevap Yazın

Aşağıya bilgilerinizi girin veya oturum açmak için bir simgeye tıklayın:

WordPress.com Logosu

WordPress.com hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Facebook fotoğrafı

Facebook hesabınızı kullanarak yorum yapıyorsunuz. Çıkış  Yap /  Değiştir )

Connecting to %s

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.