Sanki asılacakmışım. Ölecekmişim. Son sözünü söyle demişler gibisine. Ben hep böyle yazmaya çalıştım.
-En çok hangi kitabınızı, şiirinizi seversiniz diye sormuyorlar mı!
En çok hangi asılışımı, söyleyemem ki…
Açıkçası; bütün asılışlarımı, ölümlerimi seviyorum demek geliyor içimden. Oysa ne kadar kolay geliyor okuyana: “Bütün renkler aynı hızla kirleniyordu, birinciliği beyaza verdiler.
Özdemir asaf (çerçeve dergisi, nisan, 1988)
